De Begroting kan een inspirerend stuk zijn of een sleets ‘hier gaan er 100 van in het dozijn’- stuk, de raad zal er altijd breedvoerig over praten. De stad is te vol van gebeurtenisssen, van mensen en organisaties met ambities en klachten, om in een begrotingstekst te vangen. De dynamiek van alledag daagt meer uit dan het papier van een boekwerk over die alledaagse en toekomstige dynamiek. Ofwel: de raadscommissies die deze week de begroting voor 2008 behandelden deden dat met een enorme betrokkenheid die resulteerde in veel debat, van de vervangbaarheid van wegwijsbordjes tot het bouwprogramma in het Stationsgebied. Van honden die overlast geven tot de ontwikkeling van het weerstandsvermogen.
Als wethouder is het vooral een oefening in luisteren. Uren lang luisteren en notities maken als er een vraag of opmerking komt die jouw zaken raakt. Op momenten viel me dat zwaar, als de breedvoerigheid verzandde in niet te volgen betogen of interrupties. Maar het merendeel van al die uren is het een nadere kennismaking met wat fracties en raadsleden beweegt, wat ze bezig houdt en waar de begroting wel en niet een gevoelige snaar heeft geraakt. Uit het landschap van de duizenden zinnen, vragen en ideeën rijzen op 8 november gebouwen op in de vorm van moties en amendementen. Van sommige kan ik de contouren reeds ontwaren, maar bij de meeste blijft het nog gissen. Want ook hier is die dynamiek een niet te onderschatten factor.