Zondag aanstaande ben ik voor één dag acteur. Met burgemeester, collega-wethouders en raadsleden spelen we een stuk over Angst & Orde. Acteren en politiek hebben wat met elkaar. Er zit veel functioneels in de omgangsvormen: boos om je woorden kracht bij te zetten, vriendelijk om iemand over de streep te halen, geïrriteerd om je oprechtheid te schragen, gepassioneerd om je betrokkenheid te tonen en zo voort. Het zijn stijlmiddelen, niet iets waar je het stadhuis mee binnen gaat en weer mee vertrekt. Nu lijkt onze raad niet vaak gebruik te maken van deze functionele emoties. Er is zelden een kwaad woord, een nijdige bijdrage, een wolk van lievigheid of een met trillende stem gebracht verhaal. Een overdaad aan acteren tast ook de geloofwaardigheid aan, dus doseren is vereist. Zelf ben ik er ook geen ster in. Ik ken voorgangers die dit onderdeel van politicus-zijn beter in de vingers hadden.
Maar met elkaar leren we nu snel bij dus wie weet hoe na zondag een raadsvergadering zal verlopen. Gezien de inhoud van het toneelstuk zou dat behoorlijk verrassend kunnen zijn.