Rafel


De lol van Prinsjesdag is natuurlijk het voortijdig in krantenkolommen belanden van essentiële cijfers. Het is lol voor ons burgers en zeker voor het journaille. En stiekem, denk ik, ook voor veel politici. Zeker als er slecht nieuws verteld moet worden is het een welkome traditie; liever de ellende gespreid dan gebundeld. Paul Tang is nu zo oprecht geweest de wereld te wijzen op zijn vermetele daad: hij heeft gelekt. Door Marriëtte Hamer (Tang, Hamer…PvdA houdt de banden met de arbeidersachterban op vernuftige wijze warm!) is hij nu geschorst en om vervolging wordt door anderen gevraagd. Terecht, wat mag en niet mag is voor raadsleden en kamerleden erg duidelijk. En voor al die andere ambtsdragers trouwens. Als bij gemeente Utrecht sprake was van voortijdige berichtgeving over iets dat (nog) niet bedoeld was voor het publieke oog en oor werd daar met niet misverstane bewoordingen en dito actie op gereageerd. Niet dat het ooit een dader opleverde. Tang is in die zin een eenzame ziel. Waarom hij gelekt heeft is niet duidelijk. Om redenen zoals ik veronderstel of kwam er ijdelheid bij: één keer in het jaar ben je als kamerlid belangrijk en kan je je koning wanen in een land van afhankelijke en smekende journalisten. Of gaat er een diepe ruzie achter schuil tussen Hamer en Tang? Onenigheid over de koers van het kabinet? Tang zelf zwijgt, hetgeen te betreuren is. Opstappen als kamerlid ligt in de rede. Tragisch, maar hoe makkelijk te ridiculiseren ook, Prinsjesdag en Miljoenennota zijn heilige onderdelen in de vaderlandse democratie. Daarover lekken is een doodzonde (in termen van politieke carrière).
Volgend jaar wordt er wederom gelekt en de jaren daaropvolgend ook. Dat gebeurt door grotere stiekemerds en minder eerlijke mensen dan Paul Tang. Dat gebeurt in een onwrikbare sfeer van traditie waarbij de Prinsjesdaggeheimen in enige mate als gezellige folklore worden beschouwd. En dat gebeurt in die ene speciale periode als Den Haag verandert van een kaasstolp in rijk gedecoreerde hoed. Want elke hoed, hoe knap gemaakt ook, heeft een rafeltje. Dat rafeltje bleef altijd onzichtbaar, alleen dit jaar kreeg het een naam.

Published by

Robert

Na lange tijd politiek actief te zijn geweest in Utrecht, een communicatieve en participtierijke omzwerving, ben ik nu bezig bij WIJ 3.0. Daar ging het opzetten van Wijkbedrijf Utrecht aan vooraf. Dar heb ik vanaf 2013 leiding aan gegeven. In 2015 is Wijkbedrijf mee gefuseerd met enkele andere Utrechtse organisaties tot WIJ 3.0. Gezamenlijk kunnen we meer betekenen voor iedereen die op een dood punt in zijn leven is beland, ver van de arbeidsmarkt is afgepakt en wil werken aan re-integratie en maatschappelijk herstel.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *