De tucht van sociale media

Ik aarzel tussen Tumblr en WordPress, wat is handiger? Beide kun je je naam geven, als kost me dat bij Tumblr geen geld. Het is een luxeprobleem. Toen email geïntroduceerd werd kregen veel werknemers een managing-probleem: te veel email in korte tijd die allemaal even urgent leek. Je hoort er weinig meer over, behalve na vakanties, maar ik denk dat ze er nog steeds zijn: werknemers die niet kunnen selecteren en gefrusteerd vastlopen in het dagelijkse getij van emails.
Mijn probleem (ja, laten we het nu eens over mijn probleem hebben), is dat ik een managing-probleem ga krijgen (ontkenningsfase..het is natuurlijk al zo als je er over schrijft…) met allemaal accounts en sites. Tumblr en deze blog. Twitter, het dagelijkse microblog waar je of zinnig of grappig wilt opvallen. De website van mijn bedrijf die regelmatig verfrist moet worden. En van mijn tweede huis in Frankrijk die ook aandacht behoeft met nieuwe foto’s of een bijgewerkte verhuuragenda. En vraagt dagelijks LinkedIn via email mijn aandacht. De connecties maar zeer zeker ook de vele groepen waar ik lid van ben. En tenslotte is er Facebook die ik probeer te negeren maar zich ook met meldingen en verzoeken via email aan mij opdringt.
Ik zou er een dagtaak van kunnen maken. Als ik echt, echt niks te doen had. Nu heb ik momenteel te weinig om handen, maar toch nog te veel om al die digitale middelen accuraat te bedienen. En dan zwijg ik nu verder over alle loginnamen en wachtwoorden, waar ik een boekje voor heb aangeschaft dat nooit verloren mag gaan.
Het is living on the edge, walking with fire. Zelfverkozen ketenen die tuchtigen en verrijken. Het laatste domineert vooralsnog, voor mijn gevoel.