Beleid moet je uitleggen. Dat is een veel voorkomende opvatting bij bestuurders. Mijn hoop daarbij is dat het een misvatting is: goed beleid behoeft hooguit een toelichting. Goed beleid verkoopt zichzelf. Vast niet bij iedereen, maar bij een betekenisvolle meerderheid. Alleen is het vaak zo moeilijk erachter te komen of die meerderheid het inderdaad ook steunt, dat beleid. Vaak is er namelijk sprake van een zwijgende meerderheid. Voor mij is het moeilijk te oordelen of een krantenbericht of een boze brief de mening van een eenling of van een meerderheid vertolkt. Om uit dat dilemma te geraken of te blijven is het belangrijk veel en vaak met bewoners contact te hebben. En een goed bestuurder weet dan in te schatten hoe het beleid zal vallen. Ik zou willen dat het zo eenvoudig was.
Hoe dan ook, ik heb deuken en glanssplekken gescoord. Zo leer je het denk ik ook, met vallen en opstaan. Beleid dat vooral uitkomst is van compromissen kent een hoog uitleg-gehalte. En Uitleg is getrouwd met Onbegrip. Dan roepen dat iedereen zo veel klaagt, zoals Balkenende deze week deed, komt niet echt aan. Meer onbegrip is eerder het resultaat, meer uitleg is nodig.