Voorbij


Vakantie voorbij, Tweede Kamerleden weer in beeld, lokale politiek blaast weer stoom, en de Westerschelde is nog steeds niet uitgebaggerd. En ik ben druk met weinig en doe niets met van alles. Mijn ouders zijn naar een kleinere woning verhuisd. Een operatie waarbij de voorbereiding van menig evenement bleekjes bij af steekt. Hoeveel spullen kun je verzamelen in een huis waar je bijna vijftig jaar woont? En hoe kom je er weer van af? Afstand doen is nooit makkelijk, niet van mensen, van dingen of van bezigheden. Dus de regenton met bijbehorend onderstel moest mee. Dakterras nietwaar? Maar het terras heeft geen regenpijp. Dat heb je met die moderne bouw tegenwoordig. Innovatie heet dat. Dus wie nog een regenton wil….met bijbehorend onderstel.
Veel gelezen de afgelopen maanden. Ik dank de rijke oogst van boeken en boekenbonnen die mijn afscheid in juni opleverde. Ik weet inmiddels veel meer over de ondergang van het Romeinse imperium. Nu ben ik verdiept in een relaas over de tachtigjarige oorlog. Geschiedenis begrijpen gaat makkelijker als je zelf wat historie hebt opgebouwd in levensjaren. Toen ik geschiedenis studeerde geloofde ik dat niet (logisch), maar ik ervaar het nu wel. Of ik heb er meer rust voor, kan natuurlijk ook.

Inleveren

http://www.mavu.nl/images/n/3d/sleutel.jpg
Vandaag mijn kamersleutel en toegangspas van het stadhuis ingeleverd. In politieseries zijn dat klassieke scenes: badge en pistool worden lijdzaam of met heftig protest, maar altijd met groot ongenoegen, afgestaan. Bij mij verliep het ontspannen. Niet lijdzaam, maar berustend.
Vervolgens enkele boeken gekocht en me georiënteerd op een nieuw aan te schaffen desk top. De huidige is van de gemeente, drie jaar oud (is geloof ik seniorenleeftijd in PC-land) en gaat retour. Ik deed in de computerzaak nog een poging tot het verkrijgen van deskundig advies. Ik stede waarschijnlijk de moeilijkste vraag waar de ene desk top nu in verschilde ten opzichte van een nevenstaand apparaat. De medewerkster wees me op de productinfo en las voor dat de één een geheugen van 2 Gb had en de ander 4 Gb. De impact van die verschillen op mijn gebruiksgemak als computeraar wisst ze niet meer in te kleuren dan met de melding: “Hij is sneller.”
Thuis belde AD/UN mij omdat ze bezig zijn met een reconstructie. Voerde mij weer ver weg van de PC-overpeinzingen die net zo aangenaam mijn gedachten bepaalden. Merkte tijdens het gesprek wel dat er eigenlijk geen vragen zijn waar ik geen of slechts een gezocht antwoord op heb. Het handelen en de keuzes in de voorbije maanden, weken zijn goed doordacht geweest. Is dan mijn conclusie. Was dat niet zo, dan had ik dat in al dat napraten gemerkt doordat ik vragen voorgelegd kreeg die voortkwamen uit een zichtspunt waar ik nog niet het bestaan van had vermoed. Nee, het is een kloppend verhaal, al met al. Waard én nodig om te blijven vertellen.