De naschok van de gemeenteraadsverkiezingen is niet de PVV-winst, de verlieswinst van PvdA, maar de lage opkomst. Over alles kan in Nederland gepolderd worden, zo wijzen de voorbije decennia uit, maar het huis van Thorbecke is redelijk onaantastbaar. Huis is allang niet meer de juiste benaming, fort of kasteel is meer to the point. Dit kasteel heeft al vele stormlopen weten te weerstaan en het ziet er naar uit dat komende pogingen ook falen. Voormalig minister Ter Horst vond al die suggesties om onze staatsinrichting moderner te maken maar rare fratsen. Het CDA vindt ideeën in die richting te mal voor woorden. Ook de VVD zal zich hier niet als hemelbestormer in manifesteren, zij rekenen Thorbecke graag tot hun voorgangers.
Het verschijnsel van enerzijds steeds meer burgers die hun stemrecht niet gebruiken, en anderzijds burgers die net zo makkelijk SP als PVV stemmen, moet iedere democraat zorgen baren. In het verleden werd de schuld bij politieke partijen gelegd; zij waren niet geprofileerd genoeg, er viel niets te kiezen. Ik vind die stelling onhoudbaar omdat inmiddels alle smaken bij voorbije verkiezingen zijn geserveerd zonder dat dit tot meer eters heeft geleid. De oorzaak gaat dieper. Het is ondoenlijk om dat hier gehel te duiden, als ik dat zou klaarspelen, maar hoe dan ook is er volgens mij een tekort aan interesse, aan informatie, aan toegang tot de politiek. Daar moet wat in veranderen en snel ook. Inmiddels zijn meer poorten in het kasteel van Thorbecke niet genoeg meer. Het is complex en komt te laat. Interesse kweken kan door mensen een rol te geven. Bijvoorbeeld bij afwegingen waar politici voor staan. Vanuit het idee dat de gekozene er zit om groepen te vertegenwoordigen en regelmatig wil weten wat de groepen bezig houdt. Het is echter te smal zo een proces allen in de straat van de politiek sec te persen. Zij zitten daarvoor te vaak aan het einde van een heel planproces. Overheden zullen hun werkwijze moeten aanpassen om de politiek opener te maken en zo het fundament waarop zij rust, namelijk het vertrouwen van burgers, te versterken.
Het lijkt een tegenstelling dat juist in een tijd dat via internet informatie en toegang zo alom is, op deze facetten en inspanning nodig is. Dat komt omdat informatie vaak in één richting wordt gegeven, en toegang maar half wordt gegeven of met onduidelijke bewegwijzering. Politiek leeft, zo tonen ook de talrijke internetfora en twitters. Maar het gaat nog vooral over personen en gebeurtenissen. Het zou meer over inhoud moeten gaan; de kracht en zwakte van professioneel jongerenwerk, de plus en minpunten van verdichting in een stadscentrum, het belang van investeren in onderwijs en in defensiematerieel om VN-vredesmissies uit te voeren.
Participatie, belanghebbenden betrekken bij besluitvorming, beleidsprogramma’s en projecten, werkt sneller dan verbouwingen in Thorbeckes kasteel. Die stormlopen op het kasteel moeten doorgaan, maar tegelijk is het urgent veel meer de aandacht op de kracht van participatie te richten. En daarin juist ook de voordelen die social media op internet biedt voor te gebruiken. De komende jaren ga ik me hier mee bezig houden als adviseur bij Politiek Online. Leuk, spannend en hard nodig.
Tag: Participatie
Passiebrigade
Bewoners betrekken bij stad en bestuur is een dagelijkse opgave. Een opgave die helaas niet met de eenvoud van 1 + 1 is op te lossen. In de voorbije decennia is binnen de gemeente veel ervaring en kennis opgebouwd. Maar toch, de stap zetten naar samenwerking met bewoners en participatie of het uitvinden wat de beste manier is, dat blijft lastig. Ik kan als wethouder zo veel willen, het zijn de medewerkers die het moeten kunnen en doen. Met een klein maar representatief deel van hen is er gisteren de hele dag gewerkt aan participatie in Utrecht. Ik kon de staart van de bijeenkomst meemaken en die zinderde al van het enthousiasme en energie. Dat is bemoedigend en leuk om te ervaren. Er werd verwezen naar de Gideonsbende (klein tegen groot en verovering door verrassing en verwarring) dus mag het geen verbazing wekken dat men elkaar vooral vond in het idee een passiebrigade te vormen die door netwerken en kennisuitwisseling direct gekoppeld aan uitvoeringsvragen participatie meer vorm en omvang gaat geven. De sessie eindigde met de vraag wat men aan wie de volgende dag als eerste zou vertellen over de bijeenkomst. Ik nam me voor mijn weblog als spreekbuis te gebruiken. Dat is bij deze gebeurd.