De gemeenteraad gisteren duurde een hele dag en stond, eigenlijk verrassend, in het teken van afscheid.
Afscheid van een referendum dat niet heeft gebracht wat door de initiatiefnemers werd verwacht, namelijk positieve betrokkenheid bij het stadsbestuur.
Afscheid van een kandidaat die met de mindere bekendheid ten opzichte van zijn tegenstrever direct een makke van een referendum op personen belichaamde.
Afscheid van Daniëlle vd Broek die voor de VVD bijna 10 jaar lang een bijzonder raadslid was en haar emotie over dit moment maar moeilijk de baas kon.
De SP nam afscheid van zichzelf. Verlies van een fractiegenoot op organisatorisch gedoe en de inhoud, de inbreng voor de begroting, overlaten aan ‘burgers’ middels een gefilmde bijdrage.
Afscheid van Wouter de Heus als onafhankelijk journalist, immer kritisch op wat ‘het stadhuis’ doet, door prominent op te treden in de SP-film (Heus waar).
Afscheid van de traditie dat algemene beschouwingen lang moeten duren aangezien we om 22.55 konden afklokken.
Maar goed, je moet ook bij tijd en wijle afscheid nemen om opnieuw te beginnen.
Tag: stadhuis
Stijl
Zondag aanstaande ben ik voor één dag acteur. Met burgemeester, collega-wethouders en raadsleden spelen we een stuk over Angst & Orde. Acteren en politiek hebben wat met elkaar. Er zit veel functioneels in de omgangsvormen: boos om je woorden kracht bij te zetten, vriendelijk om iemand over de streep te halen, geïrriteerd om je oprechtheid te schragen, gepassioneerd om je betrokkenheid te tonen en zo voort. Het zijn stijlmiddelen, niet iets waar je het stadhuis mee binnen gaat en weer mee vertrekt. Nu lijkt onze raad niet vaak gebruik te maken van deze functionele emoties. Er is zelden een kwaad woord, een nijdige bijdrage, een wolk van lievigheid of een met trillende stem gebracht verhaal. Een overdaad aan acteren tast ook de geloofwaardigheid aan, dus doseren is vereist. Zelf ben ik er ook geen ster in. Ik ken voorgangers die dit onderdeel van politicus-zijn beter in de vingers hadden.
Maar met elkaar leren we nu snel bij dus wie weet hoe na zondag een raadsvergadering zal verlopen. Gezien de inhoud van het toneelstuk zou dat behoorlijk verrassend kunnen zijn.
16 Miljoen
16 Miljoen. Sinds eind vorige week is mijn uitzicht gehalveerd door een doek waarop staat dat je 16 miljoen euro kan winnen. Wat we verdienen met dat doek, en dat is een fractie van wat die gelukkige winnaar straks mag uitgeven, wordt de zandstenen gevel van het stadhuis gereinigd. Een eerbiedwaardig gebouw als het Utrechts stadhuis als reclamezuil, het is effe wennen. De commissie van Welstand wees aanvankelijk het doekwerk af vanwege de omvang. Maar ja, onze gevel is zo groot als t’ie is. Ook in het College moesten we er nog even over nadenken, maar de gemeenteraad heeft het zo gewild.
Voordeel van mijn positie is overigens dat ik er schuin achter zit. De bibliotheekbezoekers die bij tijd en wijle hun blik voor steun(?), inspiratie(?) of ontspanning(?) op het stadhuis richten, hebben er vooral mee te maken. 16 Miljoen, roept het doek hun telkens tegemoet zodra ze even de ogen afwenden van boek of tijdschrift. Met een goed boek kan je je rijk voelen, weet ik, maar zo een confrontatie maakt wel onrustig. Goed te weten dan dat de onrust duurt tot 10 september. Al komen er daarna, vermoedelijk, andere doeken met andere verontrustende of prikkelende afbeeldingen. Net zo lang tot onze gevel weer schoon is.